HIRUGARREN BILDUMA: LANKIDETZA IKASKUNTZA

Sistema informatikoak

Artikulu honetan sistema eragileen inguruan mintzatzen da. Sistema eragilearen funtzio nagusien artean konputagailuen hardwareak kudeatzea dago. Gainera, erabiltzailea eta konputagailua komunikatzeko erabiltzen da, hardwarearen konplexutasuna ezkutatzen duelarik.   Sistema eragileak hiru osagai dituzte; nukleoak,zerbitzuak eta komando itzultzaileak.

Sistema eragileak aspektu desberdinen arabera sailkatu daitezke: erabiltzaile kopuruaren arabera (erabiltzaile bakarreko sistema eragileak eta erabiltzaile askoko sistema eragileak); ataza edo prozesu kopuruaren arabera (ataza bakarrekoak, ataza askokoak eta azkenik, ataza askoko eta denbora partekatuko sistema eragileak daude); eta prozesadore kopuruaren arabera (prozesadore bakarrekoak eta prozesadore askoko sistema eragileak).

Sistema eragile nagusienak ondorengo hauek dira: batetik UNIX eta GNU/LINUX sistema eragileak, bestetik, Microsoft eta bestelakoak (IBM, APPLE). 

Fundamentos de las redes de ordenadores

Bi edo ordenagailu gehiagoren interkonexioak goi mailako informatika sistema ematen du, ordenagailuen sarea deitzen dena. Interkonexio horrek baliabideak partekatzea eta kalkuluak bizkortzea ahalbidetzen du, horrela sare horren erabiltzaileentzat etekina suposatzen du. Ordenagailuen sare batek hardware eta softwareen elementuak osatzen ditu.

Bi edo ordenagailu gehiagoren interkonexioa ahalbidetzen duen elementu fisikoak honako hauek dira: sarearen txartela (NIC), modema, kontzentratzailea (hub), kommutadorea (switch), enrutadorea (router), zubia (bridge), tranzeptorea (trsansceiver), harresatadar eta pasarelak (getaways). Bestalde, hedapenaren, abiaduraren, topologiaren eta erabiltzen den teknologiaren arabera ordenagailuen sare mota ezberdinak daude.

La tecnología y el aprendizaje en las aulas de las Escuelas para el Pensamiento

“Pentsamendurako Eskoletan” irakaskuntza, ikaslearengan eta ezagutzan oinarrituta dago. Gainera, “ikas komunitatea” sortzea funtsezkoa da, non ikasle eta irakasleek taldeko ikasketako helburuak definitu eta lortzeko eginkizuna partekatzen duten.

“Pentsamendurako Eskoletan” teknologia erabiltzen dute:

-        arazo garrantzitsuak aurkezteko eta taldetan konpontzeko;

-        ikasleei ikaskuntza ahalbidetzen duen baliabideak emateko;

-        feedback, hausnarketa era errebisiorako aukerak sortzeko;

-        eta gelaren isolamendua gainditzeko ikasle eta irakasleak beste etxe, komunitate eta munduarekin konektatuz.

Aprendizaje colaborativo y TIC

Informazio eta komunikazio teknologiak gelan sartzen ditugunean honek izan dezakeen eragina jakin behar dugu. Betidanik, hauek hiru ikuspuntuen arabera sailkatu dira:

-          Procesos de adiestramiento (CAI):

-          Procesos de trabajo cooperativos (CSCW)

-          Procesos colaborativos (CSCL)

Kooperazioa-Kolaborazioa: hauen arteko desberdintasuna

Hauek bereiztea beharrezkoa da, jendeak berdintzat hartzen baitituzte.

Ikaskuntza kooperatiboa talde txikietan egiten den elkarlana da, hau da, lankidetzan jardun, elkarrekin lanean aritzea hainbat helburuen (iritzi berekoa) lortzeko. Ikaskuntza parte hartzailea berriz, honako ezaugarri hauek bete behar ditu:

-         Emaitza onak lortu ahal izateko, bakoitzaren lana oso garrantzitsua da.

-         Kideen arteko laguntza ezinbestekoa da.

-          Ardura indibiduala izateaz aparte, kolektiboa izan behar da.

-          Baliabideen erabilera ona beharrezkoa da.

Hau guztia ikusita, konturatzen gara ikaskuntza kooperatiboan irakaslearen kontrola asko dela, erabaki guztiak berak hartzen ditu. Ikaskuntza parte hartzailean berriz, taldeek autonomia gehiago dute, eta behar dutenean irakasleak bere laguntza eskaini diezaieke.

Amaitzeko, irakaskuntzak bete behar dituen ezaugarriak hauek dira:

-          Teknologiak aktibitateak erraztu behar ditu

-          Aktibitateak eta edukiak ez dira itxiak izan behar

-          Metodologia pentsamendu etikoei lotuta egon behar da.

Hau guztia kontutan hartuta, ezaugarri hauek teknologien erabilpena mugatzen dute.

Un modelo de diseño e implementacion para procesos CSCL: BERSATIDE

CSCL(Procesos Colaborativos) prozesua martxan jartzeko pentsatzen  laguntzen duen herraminta telematikoa da.

        Zortzi fasetan bereiz daiteke:

1.   Fasea: testuinguru analista

2.   Fasea:  topiko eta metodologien aukeraketa

3.   Fasea: Errekurtso teknologikoen aukeraketa

4.   Fasea: Prozesuaren plangintza

5.   Fasea: Ebaluazio metodologikoaren aukeraketa

6.   Fasea: Produkzioa/ Garapena

7.   Fasea: Implementazioa

8.   Fasea: Berrikustea

Parte-hartze teknikak

Heziketa diseinu baten diferentzia adierazten du. Ezaugarri asko nabarmentzen dira: zabalak, taldekoak, irakasle eta ikasleen arteko koordinazioa indartzen dute...

Hainbat adibide ikus ditzakegu:

-          Jigsaw: elkarren menpekotasuna bukatzen duen teknika bat da eta lau fasetan banatzen da.

-          Mesa redonda/ brainstorming: hausnarketa bezala erabiltzen den teknika bat da.

-          Piramidea: parte hartzeko erabaki bat bezala erabiltzen da eta pertsona talde baten heziketa partekatzen da.

Teknologia labirinto baten bidea bilatzen

CSCL bat aurrera eramateko jarraitu beharreko ezaugarriak:

-          Bere erabilera erraza eta eraginkorra izan behar da.

-          Materialen, egituren eta edukien berrerabilpena onartu behar ditu.

-          Pertsonen kudeaketa, taldeak, rolak... onartu behar ditu.

-          Materialak eta informazioa antolatzeko onartu behar da.

-          Ikaslearen ebaluazioa erraztu behar du.

-          Produktu zehatzen generazioa onartu behar du.

-          Prozesuaren ebaluazioa erraztu behar du.

-           “Open Source” izatea gomendagarria da.

-          Egonkorra izan behar du.

-          Herraminten integrazioa plataforma berdin batean gomendagarria da.

Eduteka: “Entienda la Web 2.0 y sus principales servicios” eta Educastur: “Web 2.0 y educación”

Azken urte hauetan Web 1.0-a zabaldu eta eboluzionatu egin da,  milioika erabiltzaile dituen informazioaren espazio global bat izatera pasatuz. Web-aren bertsio berri honi Web 2.0 deritzo.

Denbora gutxian erabiltzaileak pasiboki parte hartzen zuen web estatiko batetik, web dinamiko, aktibo, parte-hartzaile eta elkarreragile batera pasa gara. Bertan, erabiltzailea protagonista aktiboa bihurtu egin da, edukiak eraikiz eta konpartituz, iritzia emanez, parte-hartuz eta elkar harremanak izanez.

Web 2.0-k hainbat zerbitzu eta aplikazio eskaintzen ditu erabiltzaileen artean lankidetza eta informazioaren elkar-trukaketa errazten dituelarik.

 Blog-a:  Bat-bateko posten argitaratzea ahalbidetzen duen web orri bat da eta irakurleen feedback-a jasotzeko aukera ematen du, iruzkinen bitartez blog-aren egilearekin komunikatu daitezke alegia. Plazaratutako postak edozein gaien ingurukoak izan daitezke eta post-ak kronologikoki ordenatzen dira, beti azkenik idatzitako lehenengo sarrera bilakatzen delarik.

Wiki-ak: Kolektiboki eraikitako web orriak dira, non sartzeko aukera duenak bertako informazioa erraz aldatu dezaken. Adibiderik esanguratsuena Wikipedia da.

  Etiketa edo “social bookmarking”:  Objektu digital bati atxikitzen zaion hitz gako bat da. “Social Bookmarking” bidez, interneteko erabiltzaileek nahi dituzten web orriak gorde, antolatu (etiketatu), konpartitu eta bilatzen dituzte. 

  Folksonomy:  Etorkizun batean errekuperatzeko helburua duen eta web helbide bat duen edozein eduki digitalen etiketa prozesuaren ondorioa da.

  Multimedia sharing (multimedia konpartitzea): Bideoak, argazkiak eta beste eduki multimedia batzuk gorde egiten duen zerbitzua da. Esaterako, Youtube (bideoak), Flickr (argazkiak) eta Odeo (podscasts).

  RSS: Erabiltzaileek gustuko dituzten web orrialdetik nahi duten informazioa eguneratua jasotzeko baliabide bat da. Informazio hori zuzenean jasotzeko ezinbesteko da zure izena ematea; horrela, hautatutako informazioa momentuan berrituko da. Ordenagailuan orri honek jarduera egokia gauzatu ahal izateko, RSS zerbitzua eta RSS irakurgailua izan beharko ditu erabilgarri.

   Audioblogging eta podscasting:  Podcasting-a soinu-edukiak Internet bidez hedatzea da. Horretarako izena ematea beharrezkoa da,  edukia argitaratzen denean erabiltzaileak ezagutzeko aukera izan dezan. Izan ere, horrela, erabiltzaileak edukia jaso eta ordenagailuan edo gailu eramangarri batean entzun dezake.

Web 2.0-k eskaintzen dituen aplikazio eta zerbitzu hauen esker, hezkuntza arloan berrikuntza bat eman da eta geletan modu desberdin batean lan egiteko aukera eman dute.